Gewichten en maten

Beschrijving van het dier

De poelkikker, wetenschappelijk bekend als Pelophylax lessonae, is een middelgrote kikkersoort die voornamelijk in Europa voorkomt. Deze soort behoort tot de familie van de echte kikkers (Ranidae) en is vooral te vinden in waterrijke gebieden zoals poelen, vijvers, sloten en langzaam stromende rivieren met veel vegetatie. De poelkikker speelt een belangrijke rol in het ecosysteem als zowel prooi als roofdier en staat bekend om zijn vermogen tot hybridisatie met andere soorten uit het geslacht Pelophylax.

Uiterlijk kenmerkt de poelkikker zich door een relatief slank postuur en een gladde, groene huid met donkere vlekken. De kleur kan variëren van lichtgroen tot donkergroen, afhankelijk van de omgeving, wat een vorm van camouflage biedt tegen roofdieren. Ze hebben lange achterpoten die uitstekend geschikt zijn voor zowel zwemmen als springen. Mannetjes kunnen worden onderscheiden van vrouwtjes door hun witte of geelachtige keelzak, die ze gebruiken om tijdens het paarseizoen lokroepen te produceren.

Het dieet van de poelkikker bestaat voornamelijk uit insecten, wormen, spinnen en andere kleine ongewervelden. Deze amfibieën zijn op hun beurt een belangrijke voedselbron voor diverse roofdieren, waaronder vogels, vissen en kleine zoogdieren.

De voortplantingstijd van de poelkikker vindt plaats in de lente en vroege zomer. Tijdens deze periode komen mannetjes samen in wateren om te roepen en vrouwtjes aan te trekken. Vrouwtjes leggen honderden eitjes in het water, die na enkele weken uitkomen. De larven, ook wel kikkervisjes genoemd, ondergaan een metamorfose die enkele maanden kan duren. Gedurende deze tijd ontwikkelen ze poten, absorberen hun staart en ondergaan andere fysiologische veranderingen om uiteindelijk het water te verlaten als jonge kikkers.

De poelkikker is in sommige gebieden onder druk komen te staan door habitatverlies, vervuiling en klimaatverandering. Hoewel de soort nog niet als ernstig bedreigd wordt beschouwd, zijn er lokaal wel beschermingsmaatregelen getroffen om hun leefgebieden te behouden en te herstellen.

Naast hun ecologische waarde, dragen poelkikkers ook bij aan de biodiversiteit en zijn ze van belang voor wetenschappelijk onderzoek, onder andere door hun interessante hybridisatiegedrag. Hun aanwezigheid in een gebied kan ook dienen als een indicator voor de gezondheid van het lokale ecosysteem.