Gewichten en maten

Beschrijving van het dier

De barbeel (Barbus barbus) is een zoetwatervis die behoort tot de familie van de eigenlijke karpers (Cyprinidae). Dit type vis is te herkennen aan zijn langwerpige lichaam en grote, schuine mond die is uitgerust met dikke, vlezige lippen en een paar opvallende baarddraden. Deze baarddraden, waaraan de vis zijn naam dankt, zijn gevoelig voor aanraking en smaak en helpen de barbeel bij het zoeken naar voedsel op de bodem van rivieren en stromen.
De barbeel kan een lengte bereiken van wel 90 cm en een gewicht van ongeveer 10 kg, hoewel de gemiddelde grootte meestal rond de 50 tot 70 cm ligt. De kleur van de barbeel varieert van donkergroen tot bruin op de rug, met zilverkleurige flanken en een witte buik. De vinnen zijn grijs of roodachtig van kleur.
Barbelen zijn te vinden in heldere, zuurstofrijke rivieren en stromen met een grind- of steenbodem in Europa en delen van West-Azië. Ze geven de voorkeur aan snelstromend water, waar ze zich voeden met insectenlarven, kleine kreeftachtigen, weekdieren en andere kleine waterdieren die ze van de bodem opgraven.
De voortplanting vindt plaats in de late lente of vroege zomer, wanneer het water begint op te warmen. Vrouwelijke barbelen kunnen tienduizenden eitjes leggen, die ze in ondiepe, snelstromende delen van de rivier afzetten. De eitjes hechten zich aan stenen en grind op de bodem, waar ze binnen een week uitkomen. De jonge barbelen groeien snel en kunnen zich al na enkele jaren voortplanten.
Barbelen staan bekend om hun kracht en uithoudingsvermogen, wat ze populaire doelwitten maakt voor sportvissers. Hun neiging om stroomopwaarts te zwemmen tegen de stroming in maakt het vissen op barbeel tot een uitdagende en bevredigende ervaring. Ondanks hun populariteit onder sportvissers zijn barbelen in sommige gebieden kwetsbaar door overbevissing, habitatverlies en vervuiling. Daarom zijn er in verschillende regio's inspanningen en maatregelen genomen om hun populaties te beschermen en te behouden.
De barbeel speelt een belangrijke ecologische rol in zijn natuurlijke habitat. Als omnivoor draagt hij bij aan de controle van de populaties van de organismen waarvan hij zich voedt, en als prooidier is hij een belangrijke voedselbron voor grotere roofdieren. Daarnaast helpt zijn voedingsgedrag bij het omwoelen van de bodem, wat bijdraagt aan de gezondheid en het evenwicht van het ecosysteem in de rivieren waarin hij leeft.