Gewichten en maten

Beschrijving van het dier

De Middelste groene kikker, wetenschappelijk bekend als Pelophylax esculentus, is een fascinerend amfibie dat voornamelijk in Europa voorkomt. Dit dier is een lid van de familie van echte kikkers (Ranidae) en vertegenwoordigt een hybride soort, voortgekomen uit de kruising tussen de Meerkikker (Pelophylax ridibundus) en de Poelkikker (Pelophylax lessonae).

Uiterlijk vertoont de Middelste groene kikker een variëteit aan groene tinten over zijn lichaam, vermengd met donkere vlekken die bijdragen aan zijn camouflage in waterrijke omgevingen. Deze kikkers hebben een gladde huid, die vochtig blijft dankzij hun aquatische levensstijl. Hun achterpoten zijn opvallend langer en sterker dan de voorpoten, wat hen uitstekende zwemmers maakt. De ogen zijn prominent, met een horizontale pupil, en direct achter elk oog bevindt zich een trommelvlies, de tympanum, die bij mannetjes groter is dan bij vrouwtjes.

Met een gemiddelde lichaamslengte tussen de 5 en 12 centimeter, afhankelijk van het geslacht en de leeftijd, is de Middelste groene kikker een middelgroot amfibie. Mannetjes kunnen worden onderscheiden door hun relatief kleinere formaat en de aanwezigheid van paarkussentjes op hun eerste vinger tijdens het paarseizoen, wat hen helpt om de vrouwtjes vast te houden.

Het leefgebied van Pelophylax esculentus is divers, maar deze kikkers geven de voorkeur aan stilstaande of langzaam stromende wateren met een rijke vegetatie. Ze komen veel voor in vijvers, meren, sloten, en langzaam stromende rivieren. Hun aanwezigheid wijst vaak op een gezond, niet-verontreinigd watermilieu.

De Middelste groene kikker is omnivoor, met een dieet dat varieert van insecten en larven tot plantenmateriaal. De jacht vindt meestal plaats vanuit het water of vanaf de waterkant, waar ze geduldig wachten op voorbijgaande prooi.

Voortplanting vindt plaats in het late voorjaar of vroege zomer. Het paargedrag is opmerkelijk; mannetjes lokken vrouwtjes met een kenmerkende roep en de bevruchting vindt extern plaats. Vrouwtjes leggen honderden eitjes in ondiep water, die zich ontwikkelen tot kikkervisjes en uiteindelijk metamorfoseren tot volwassen kikkers.

Ondanks dat Pelophylax esculentus een hybride soort is, speelt het een cruciale rol in zijn ecosysteem als zowel predator als prooi. Het dient als een belangrijke indicator voor de gezondheid van aquatische habitats. De soort staat momenteel niet op de lijst van bedreigde diersoorten, maar zoals veel amfibieën, kan het kwetsbaar zijn voor habitatverlies, vervuiling en klimaatverandering.