Bedreigingsstatus

Beschrijving van het dier

De Witoogmeeuw (Ichthyaetus leucophthalmus) is een fascinerende vogelsoort die vooral bekend staat om zijn karakteristieke uiterlijke kenmerken en zijn unieke leefgebieden. Deze middelgrote meeuw heeft een opvallende verschijning, met een lengte die varieert tussen de 38 en 44 centimeter, en een spanwijdte van ongeveer 98 tot 105 centimeter. Het meest opmerkelijke aan de Witoogmeeuw is zijn helderwitte verenkleed, dat in schril contrast staat met de donkere veren aan de uiteinden van de vleugels en de staart. De vogel dankt zijn naam aan de opvallende witte of lichtgekleurde iris, die duidelijk afsteekt tegen zijn donkere pupil en een uniek kenmerk vormt binnen de meeuwenfamilie.
De Witoogmeeuw komt voor in een relatief beperkt verspreidingsgebied dat zich uitstrekt langs de kusten van de Rode Zee en de Golf van Aden, met enkele populaties die zich verder uitstrekken tot in het zuidoostelijke deel van het Middellandse Zeegebied. Deze vogels geven de voorkeur aan rotsachtige kustlijnen en eilanden, waar ze broeden in kolonies. Buiten het broedseizoen kunnen ze ook worden aangetroffen op zandstranden, zoutpannen en in de buurt van visserijhavens, waar ze op zoek gaan naar voedsel.
Het dieet van de Witoogmeeuw bestaat voornamelijk uit vis, schaaldieren en weekdieren, die ze zowel door duiken als door oppervlaktepikken bemachtigen. Ze staan ook bekend om hun vermogen om voedsel te stelen van andere vogels en zijn niet schuw om afval of aas te eten wanneer de gelegenheid zich voordoet.
Wat betreft de voortplanting, leggen Witoogmeeuwen gewoonlijk twee tot drie eieren in een nest dat zorgvuldig is gebouwd op de grond of op rotsachtige richels. Beide ouders nemen deel aan de broedzorg en de bescherming van het nest. De kuikens zijn nestvlieders, wat betekent dat ze al relatief ontwikkeld zijn bij het uitkomen en binnen enkele dagen na de geboorte het nest kunnen verlaten.
De Witoogmeeuw is momenteel niet geclassificeerd als een bedreigde soort, maar zoals bij veel zeevogels, kunnen veranderingen in hun leefgebied, vervuiling en overbevissing van hun voedselbronnen potentiële bedreigingen vormen voor hun populaties. De bescherming van hun natuurlijke habitats en het waarborgen van voldoende voedselbronnen zijn cruciaal voor het behoud van deze unieke en boeiende zeevogel.