Gewichten en maten

Biologische gegevens

Bedreigingsstatus

Beschrijving van het dier

Het waterhoen, wetenschappelijk bekend als Gallinula chloropus, is een veelzijdige en aanpasbare vogel die in een breed scala aan waterrijke habitats over de hele wereld te vinden is, waaronder Europa, Azië, Afrika en delen van Australië en de Amerika's. Dit vogelsoort is een lid van de rallenfamilie (Rallidae), die bekend staat om hun voorkeur voor vochtige omgevingen en hun vermogen om zowel op het land als in het water te leven.

Fysiek onderscheidt het waterhoen zich door zijn middelgrote gestalte, met een lengte variërend van 30 tot 38 centimeter en een gewicht van ongeveer 300 tot 400 gram. Het heeft een overwegend donkergrijze tot zwarte verenkleed, met een opvallende witte streep langs de flanken en een witte punt aan de onderzijde van de staart, die vooral zichtbaar is tijdens het vliegen. Een van de meest karakteristieke kenmerken van het waterhoen is de rode snavel met een gele punt, die wordt gecomplementeerd door een opvallende rode 'schild' op het voorhoofd. De poten zijn opvallend groen met lange tenen, waardoor het waterhoen zich gemakkelijk kan voortbewegen op zowel modderige bodems als dichte watervegetatie.

Het waterhoen leidt een overwegend solitaire levenswijze, hoewel het tijdens de broedperiode paartjes vormt. Het nest wordt gebouwd in dichte vegetatie nabij het water en is vaak een indrukwekkende constructie van plantenmateriaal dat boven het wateroppervlak zweeft of tegen de oever is aangebouwd. Het legsel bestaat meestal uit 5 tot 9 eieren, die door beide ouders worden uitgebroed. Jonge waterhoentjes zijn na ongeveer 8 weken zelfstandig.

Het dieet van het waterhoen is omnivoor en divers; het omvat een verscheidenheid aan plantenmateriaal zoals zaden en bladeren, evenals kleine waterdieren zoals insecten, wormen en soms kleine visjes. Dit dieet stelt het waterhoen in staat om te gedijen in een breed scala aan omgevingen en maakt het een opportunistische eter.

Het waterhoen is een behendige zwemmer en duiker, maar wanneer het op het land is, beweegt het zich met een kenmerkende wiebelende gang. Hoewel het in staat is tot vliegen, geeft het de voorkeur aan rennen of duiken om aan gevaar te ontsnappen. Het geluid dat het waterhoen maakt is een kenmerkend 'koek koek'-geluid, naast andere meer subtiele geluiden die worden gebruikt voor communicatie tussen partners en hun jongen.

Ondanks de brede verspreiding en aanpassingsvermogen, wordt het waterhoen in sommige gebieden bedreigd door habitatverlies en vervuiling. Toch wordt het door de Internationale Unie voor het Behoud van de Natuur (IUCN) geclassificeerd als 'Niet Bedreigd', dankzij de grote populatie en het vermogen om in door mensen veranderde landschappen te leven.

Het waterhoen is een fascinerende vogel die een unieke niche inneemt in waterrijke ecosystemen over de hele wereld. Met zijn opvallende uiterlijk en interessante gedrag is het een boeiend onderwerp van studie voor ornithologen en natuurliefhebbers.