Beschrijving van het dier

De Stellers eider (Polysticta stelleri) is een fascinerende en opvallende zee-eend die zich onderscheidt door zijn unieke kleuren en gedrag. Dit middelgrote vogelsoort, dat behoort tot de familie van de eenden, ganzen en zwanen (Anatidae), is genoemd naar de Duitse natuuronderzoeker Georg Wilhelm Steller, die in de 18e eeuw verschillende onbekende dieren in Siberië en Alaska documenteerde.
Uiterlijk: De mannetjes van de Stellers eider zijn vooral tijdens het broedseizoen een spectaculaire verschijning met hun opvallende kleuren en patronen. Ze hebben een zwarte rug en een witte borst, met een kenmerkende blauwgrijze, halvemaanvormige patch op de borst. Hun hoofd is overwegend groen met een opvallende witte oogring en een witte streep die van de basis van de snavel naar de achterkant van het hoofd loopt. De snavel is blauwachtig en de poten zijn grijs. Vrouwelijke Stellers eiders zijn, zoals bij veel eendensoorten, minder opvallend gekleurd. Ze hebben een bruin verenkleed met fijnere vlekken en strepen, wat helpt bij camouflage in hun broedomgeving.
Leefgebied en migratie: Stellers eiders broeden in de kustgebieden van noordoost Siberië en Alaska. Hun broedhabitats bestaan uit laaggelegen, vochtige toendra's nabij zoetwatermeren en rivieren. Na het broedseizoen migreren deze vogels naar de ijsvrije kustwateren van de noordelijke Stille en Atlantische Oceaan. Ze overwinteren voornamelijk in de Beringzee en langs de kusten van de Baltische Zee.
Voeding: Deze eenden duiken naar hun voedsel, dat voornamelijk bestaat uit kleine waterdieren zoals kreeftachtigen, schelpdieren en soms kleine visjes. Hun vermogen om tot enkele meters diep te duiken, stelt hen in staat om voedselbronnen te exploiteren die voor veel andere watervogels ontoegankelijk zijn.
Gedrag en voortplanting: Tijdens het broedseizoen vormen Stellers eiders paren of kleine groepjes. Het nest wordt op de grond gemaakt, vaak verborgen in dichte vegetatie dicht bij water. Het vrouwtje legt tussen de 6 en 10 eieren, die ze zelf uitbroedt terwijl het mannetje de broedplaats verlaat. Na het uitkomen zijn de jongen vrijwel onmiddellijk in staat om te zwemmen en worden geleid door het moedereend naar voedselrijke wateren.
Conservatiestatus: De Stellers eider wordt geconfronteerd met verschillende bedreigingen, waaronder habitatverlies door menselijke activiteiten, vervuiling en klimaatverandering, wat invloed heeft op hun broed- en overwinteringsgebieden. De soort wordt door de IUCN geclassificeerd als 'Kwetsbaar', wat aangeeft dat er specifieke beschermingsmaatregelen en onderzoek nodig zijn om de populaties te behouden en te ondersteunen.
Al met al is de Stellers eider een bijzondere en esthetisch aantrekkelijke vogelsoort, wiens voortbestaan van cruciaal belang is voor de biodiversiteit van de arctische en subarctische ecosystemen waarin ze leven.