Gewichten en maten

Bedreigingsstatus

Beschrijving van het dier

De Bruine schorpioenvis, wetenschappelijk bekend als Scorpaena porcus, is een intrigerend zeedier dat vooral voorkomt in de kustwateren van de Middellandse Zee en de Zwarte Zee, maar ook in de noordoostelijke delen van de Atlantische Oceaan. Dit dier heeft een unieke verschijning en een aantal interessante kenmerken die het onderscheiden van andere zeedieren.
Qua uiterlijk valt de Bruine schorpioenvis op door zijn robuuste en ietwat afgeplatte lichaam, dat bedekt is met een reeks van huidflappen en -uitsteeksels. Deze aanpassingen helpen de schorpioenvis om op te gaan in zijn omgeving, waardoor hij bijna onzichtbaar wordt voor zowel prooi als roofdieren. De kleuring van deze vis varieert van bruin tot roodbruin, met donkere vlekken en patronen die verder bijdragen aan zijn camouflage. Zijn maximale lengte kan oplopen tot ongeveer 30 centimeter, hoewel de meeste exemplaren kleiner blijven.
De Bruine schorpioenvis heeft een brede kop met een scherpe snuit en grote, naar boven gerichte ogen die hem een uitstekend zicht geven. Een van de meest opmerkelijke kenmerken van deze vis zijn de giftige stekels op zijn rugvin, die hij gebruikt als verdedigingsmechanisme tegen roofdieren. De gifklieren bevinden zich aan de basis van de stekels, en hoewel de steek van de Bruine schorpioenvis zelden dodelijk is voor mensen, kan deze wel intense pijn en ontstekingen veroorzaken.
Deze schorpioenvis leidt een overwegend solitair bestaan en brengt het grootste deel van zijn tijd door verborgen tussen rotsen, in spleten, of onder zeewier, waar hij wacht op voorbijkomende prooien. Zijn dieet bestaat voornamelijk uit kleine vissen, garnalen, krabben, en andere ongewervelde zeedieren. Dankzij zijn vermogen om lang stil te blijven liggen en zijn uitstekende camouflage, kan de Bruine schorpioenvis dichtbij zijn prooi komen zonder opgemerkt te worden, waarna hij snel toeslaat met zijn krachtige kaken.
De voortplanting van de Bruine schorpioenvis vindt plaats door middel van externe bevruchting, waarbij de vrouwtjes eieren leggen die vervolgens door de mannetjes worden bevrucht. Na de bevruchting ontwikkelen de eieren zich vrij zwevend in het water, waar de larven na uitkomen een pelagisch bestaan leiden totdat ze volwassen genoeg zijn om naar de zeebodem af te dalen.
Ondanks zijn giftige stekels en solitaire levensstijl, vormt de Bruine schorpioenvis een belangrijk onderdeel van het mariene ecosysteem en draagt hij bij aan de biodiversiteit van de zeebodem. Zijn aanwezigheid helpt bij de regulering van de populaties van kleinere zeedieren, waardoor een gezond en evenwichtig ecosysteem behouden blijft.